NaszKraj.info

Bardzo trudno udowodnić, że „energia” może być przeka­zywana z dłoni jednego człowieka do drugiego człowieka. Przekonaliśmy się o tym, czytając poprzednie rozdziały. Jed­nak problem staje się trudniejszy, gdy chcemy się upewnić, czy „magnetyzm” roztaczany przez człowieka może ulżyć w bólu lub nawet uzdrowić chorego. Magnetyzm, który po­maga chorym, nazywamy magnetyzmem leczniczym. Aż do dziś nikt nie zdołał ustalić, jak i dlaczego dotknięcie rąk magnetyzera niesie ulgę w cierpieniu, usuwając migreny, egze­my czy półpaśce.

Trzeba zaznaczyć, że próby pomiarów dokonywane pod­czas sesji dały wyniki trudne do interpretacji. Serge Alalouf zgodził się poddać wszelkiego rodzaju eksperymentom, które na nim przeprowadzono, by ustalić, czy posiada „fluid”. Oto co on sam napisał na ten temat:

Należy pamiętać, że mówiąc o rękach, które uzdrawiają, mamy na myśli terapeutów posługujących się dłońmi i wy­łącznie dłońmi w niesieniu ulgi cierpiącym. Określenie to nie obejmuje więc nikogo, kto leczy za pomocą przyrządów lub aparatury.

Uzdrowiciele o „gołych rękach” to przede wszystkim zna­chorzy oraz filipińscy uzdrowiciele. Jedni i drudzy często by­wają przez osoby niewtajemniczone utożsamiani z magnety­zerami. Dlatego warto przypomnieć, czym różni się magnetyzer od uzdrowiciela o gołych rękach.

Znachorzy - ginący gatunek

Pojęcie „znachora” jest znane od dawna. Z całą pewnością istniało już w średniowieczu, kiedy to określano nim osoby zajmujące się leczeniem, ale nieposiadające wykształcenia medycznego. Znachorzy leczyli zwichnięcia, złamania, skrę­cenia, a także inne dolegliwości, stosując zioła, tak zwane za­mawiane, i wykorzystując doświadczenia własne oraz prze­kazane przez poprzedników.

Honore de Balzac w Przeklętym synu doskonale opisał ta­ką postać: „Człowiek ten był jakby czarownikiem, którego chłopi w wielu regionach Francji nazywają wciąż znachorem. Słowem tym określa się prostych, acz genialnych ludzi, któ­rzy nie pobierali nauk w szkołach, ale wykorzystują wiedzę przodków często opartą na długiej praktyce, niosącej do­świadczenia gromadzone w rodzinie, by uleczać, to znaczy składać złamane nogi i ręce, uzdrawiać zwierzęta i ludzi z pewnych chorób. Ludzie ci mają posiadać nadprzyrodzony dar leczenia ciężkich dolegliwości”.