To najczęstszy typ przemiany pośmiertnej. Gnijące zwłoki zmieniają kolor na czerwonawo siny lub brązowo fioletowy, puchną, pękają, rozpływają się i na koniec ulegają zeszkieletowaniu. Woń towarzysząca temu procesowi jest bardzo nieprzyjemna i silna. Powoduje, zwłaszcza u osób nieprzyzwyczajonych, odruchowe skurcze żołądka. Gnicie zachodzi w szerokim zakresie temperatur (10-40°C). Im temperatura wyższa, tym jest szybsze. Czasem zwłoki, które nie były sekcjonowane, w czasie gnicia puchną i zmieniają pozycję. Wielokrotne stwierdzenie skutków tego zjawiska podczas ekshumacji stało się zapewne przyczyną uporczywych plotek o „letargach” i „pochowaniu żywcem”.