To najrzadszy, najciekawszy i „najładniejszy” typ przemiany pośmiertnej. Zachodzi przy niskim dostępie tlenu, w wodzie o kwaśnym odczynie, w pokładach torfu. Zwłoki mają ciemnobrązową lub czarną barwę, doskonale zachowane rysy twarzy, rzeźbę skóry i owłosienie, wydzielają słabą woń błota i siarkowodoru. Niestety, kości często ulegają rozpuszczeniu, wskutek czego zwłoki są spłaszczone, przybierają postać worków skórnych wypełnionych resztkami trzewi.