BMI TO NIE WSZYSTKO

Jednakże, organizm człowieka to skomplikowany układ rozlicznych powiązań i określenie BMI nie jest wystar­czającym miernikiem.

Osoba ważąca 70 kg może być szczupła, wysportowa­na i mieć rozwinięte mięśnie lub przeciwnie – może być otłuszczona, niewysportowana i pozbawiona mięśni. Osoba szczupła i wygimnastykowana, średnio biorąc, ży­je dłużej niż osoba gruba i pozbawiona mięśni.

Co więcej, nawet osoba gruba, ale wysportowana ma lepsze rokowania niż chuda, ale o zwiotczałym ciele. Chong Lee, statystyk z uniwersytetu w Birmingham w Alabamie, zbadał 21 856 mężczyzn różniących się wa­gą, poziomem wygimnastykowania i budową ciała. W ra­porcie ogłoszonym w miesięczniku „Science” donosi, że „niewysportowany, szczupły mężczyzna, którego BMI wynosi 25 lub mniej, ma dwa razy większą szansę na zgon z rozmaitych przyczyn, niż wysportowany, tęgi mężczyzna z BMI 27,8 i więcej”.

Oczywiście ludzie różniący się „zapleczem” gene­tycznym także będą mieli inne „idealne” wartości BMI.

PPM = PODSTAWOWA PRZEMIANA MATERII

PPM (podstawowa przemiana materii) jest to wskaźnik mó­wiący ile energii potrzebuje organizm do tego, żeby utrzy­mać się przy życiu.

Aby ustalić czyjeś PPM, trzeba stworzyć specjalne warun­ki. Osoba poddawana badaniu powinna być wypoczęta (mi­nimum 8 godzin snu) i odprężona. Od ostatnich zajęć fizycz­nych (takich jak chodzenie) musi upłynąć co najmniej 30 mi­nut, a ostatni posiłek nie może być zjedzony później niż na 12 godzin przed badaniem. W takich warunkach mierzy się minimalną ilość energii potrzebnej do utrzymania danej oso­by przy życiu. Energia ta zużywana jest na pompowanie po­wietrza do płuc i z powrotem oraz krwi do i od serca, a tak­że na przesuwanie pożywienia w jelitach. Ponadto pozwala ona utrzymać napięcie mięśni i elektryczną aktywność ko­mórek, normalny poziom produkcji rozmaitych hormonów, a więc pracę organizmu na poziomie komórkowym itp.

Odpoczywając, zużywamy ok. 50% energii na pracę mięśni (serce, mięśnie szkieletowe i piersiowe), natomiast 20% zużywa mózg. Następne 20% wykorzystuje wątroba, a 7% nerki. Pozostałe 3% w rozmaitych proporcjach rozkła­da się na wszelkie inne funkcje ciała (np. pracę uktadu ner­wowego).