Akupunktura= krążenie energii
Wiedza większości Europejczyków o akupunkturze da się streścić w kilku zdaniach: jest to technika lecznicza polegająca na wprowadzaniu pod skórę bardzo cienkich igiełek w punktach ściśle określonych przez starożytnych Chińczyków. Akupunktura służy przede wszystkim do zwalczania bólu. czasem może być przydatna w leczeniu pewnych zaburzeń czynnościowych, czyli bez uchwytnych oznak uszkodzenia organicznego.
Korzenie akupunktury:
O ile więc akupunktura w mniemaniu Zachodu została niemal całkowicie oderwana od swego kontekstu o tyle w opinii znawców przedmiotu jest to bardzo niewskazane, a wręcz szkodliwe. Dyscyplina ma bowiem określone korzenie historyczne i stanowi integralną część pewnego systemu, bez poznania którego nie sposób w pełni skorzystać z jej osiągnięć. Ten system jest jednym z wielkich systemów filozofii starożytnego Wschodu, wzbogacanym przez następne wieki i n ucięcia. Stano wi on czwarty „stopień terapeutyczny” tradycyjnej medycyny chińskiej, po leczeniu duszy, diecie i farmakologii.
Korzenie akupunktury sięgają mroków prehistorii. Już pierwsi mieszkańcy ziemi Chin zauważyli, że pewnym chorobom organicznym towarzyszyły bóle samoistne lub uciskowe określonych punktów powłoki ciała i leczniczo nakłuwali te punkty odłamkami krzemienia. W trzecim tysiącleciu przed naszą erą na wpół mityczny władca chiński HuangTi uznał akupunkturę za mniej niebezpieczną od leków i uczynił z niej uprzywilejowaną metodę terapeutyczną w całym kraju. On też zalecił powszechne stosowanie igiełek metalowych zamiast krzemienia.
Definicja
Nazwa dyscypliny pochodzi z XVi w. a jej autorami są jezuici. Słowo ma łacińska etymologię: acu ostry i punciura nakłucie, zastrzyk. Prawdziwe zainteresowanie akupunktura rozpoczęło się jednak dopiero w latach 30. naszego wieku, dzięki pracom francuskiego dyplomaty, Sou e de Morant, a największa fascynacja wiąże się z całą wielką „falą chińską” z lat siedemdziesiątych. Wiedza pogłębiona. Wszystkie podstawowe dzieła filozofii chińskiej poświęcają wiele miejsca akupunkturze, Nawet jeśli nie zawsze cieszyła się ona jednakowym uznaniem, nigdy o niej nie zapomniano, a i we współczesnych Chinach stanowi przedmiot licznych badań, Przez całe wieki wierna jej pozostała również Japonia. Akupunktura jest sztuką uzdrawiania, opartą na chińskiej filozofii Kosmosu.
Podwójny cel:
Przesłanie akupunktury zachowało się po dziś dzień. Jest nim z jednej strony przywrócenie lub wzmocnienie strumienia energii własnej organizmu, z drugiej zaś prawidłowe krążenie energii między człowiekiem a Wszechświatem. Ma to ścisły związek z założeniami chińskiej filozofii zdrowia. Drugi cel, bliższy medycynie europejskiej, niejako wynika z pierwszego, a jest nim przyniesienie choremu ulgi w trapiących go dolegliwościach. Warto przy tym wiedzieć, że wg tradycji chińskiej wśród praktyków akupunktury panuje hierarchia nie mniejsza niż w klinice akademii medycznej. Na jej najniższym szczeblu znajdują się, najmniej doświadczeni, którzy stosują wyłącznie leczenie objawowe. Następni, mają na celu przywrócenie prawidłowego, zaburzonego przez chorobę strumienia energii. Najwyższy w hierarchii, „wielki mistrz11, potrafi leczyć, i zapobiegać chorobom na najwcześniejszych etapach zakłóceń energetycznych. Obecnie na Za chodzie licznie reprezentowani są znawcy akupunktury, którzy chcą zapobiegać, a nie zwalczać chorobę zachęcają swych chorych do serii zabiegów7 przywracania pełnej harmonii organizmu, zwłaszcza w okresach narażenia na szkodliwe czynniki klimatyczne (sezonowo). Działanie akupunktury właśnie na poziomie energetycznym ma podstawowa wpływ na długie utrzymanie osiągniętych rezultatów terapeutycznych. Nie wszyscy praktycy akupunktury działają na te same punkty skóry. Jest ich zresztą co najmniej 800, o opisanym. lecz nie równoważnym znaczeniu leczniczym. Istnieją wśród nich punkty o określonym wpływie na anatomię lub fizjologię danego narządu. I takie które są kluczami do całościowego przestawiania energetycznego organizmu.
Południki Wyróżnia się 5 głównych południków, odpowiadających 5 narządom (wątroba, płuca, serce, śledziona i trzustka), 5 drzewom (żołądek, jelito cienkie, jelito grube, pęcherzyk żółciowy i pęcherz), a także 2 dodatkowym, swoistym czynnościom organizmu ludzkiego seksuc zmówi (przebieg na oś serce, narządy płciowe) i termoregulacji.
Strumienie rzeki i jeziora energii
Rozmieszczenie na skórze miejsc „energetycznych11 musi być ściśle związane z modelem krążenia energii w organizmie, wypracowanym przez Chińczyków. Wiele z tych miejsc ma układ południkowy, podobny nieco do przebiegu dróg wodnych na kuli ziemskiej. Spadający deszcz rozlewa się początkowo na całej powierzchni gruntu, a dopiero później powstają strumyki, potoki, rzeki, stawy i jeziora. Nie wszystkie znajdują się przy tym na zewnątrz, obok widocznego istnieje cały system wód gruntowych i podskórnych. Podobnie energia organizmu ludzkiego prze pływa kanałami o różnej lokalizacji, głębokości, znaczeniu. Łączą one między sobą narządy w myśl anatomii chińskiej struktury lite i trzewa, czyli struktury „wydrążone”, a także wszystkie narządy wewnętrzne z powłoką skórną i z otaczającym nas światem. Przepływ energii nie odbywa się więc chaotycznie, a według ścisłego schematu i w układzie hierarchicznym. Główne południki stanowią indywidualny, osobniczo swoisty układ krążenia energii, który warunkuje właściwy dla danej osoby rytm aktywności, z określonymi godzinami maksimum i minimum w ciągu dnia. Układ ten pozostaje jednak w związku z otoczeniem, a więc także z innymi ludźmi. Inne południki są zwane drugorzędnymi, co nie oznacza ich mniejszego znaczenia. Jedne z nich pełnią rolę poprzecznych, poziomych łączników między południkami głównymi, inne, zwane „naczyniami ciekawy mi“ lub „cudownymi”, są jakby rezerwuarami dla nadmiaru energii, a także głównym źródłem „energii przodków”, czyli dziedzictwa, z jakim człowiek przychodzi na świat i do której w ciągu życia będzie dodawać się energia pochodzenia zewnętrznego, wchłonięta z powietrzem i przyswojona z pokarmami.
Sztuka pulsologii :
punktów do nakłucia opiera się na szczegółowej diagnostyce, której przynajmniej pewne elementy są dla Europejczyka w pełni zrozumiałe. Akupunktator, podobnie jak każdy inny lekarz, rozpoczyna od badania podmiotowego i przedmiotowego chorego. W tym ostatnią rolę odgrywa badanie palpacyjne lekarz dokładnie obmacuje miejsca przebiegu południków i niezmiernie skrupulatnie diagnozuje tętno. Każdy element badania ma na celu ustalenie stopnia równowagi, w jakim znajduje się pierwiastek Jin i Jang chorego, dwa podstawowe, zmienne i nie rozerwalnie ze sobą związane moduły energii, obecne na wszystkich stopniach zorganizowania materii zarówno w człowieku, jaki na Ziemi, w całym Układzie Słonecznym i w Kosmosie. Ich wzajemna równowaga jest podstawowym warunkiem zdrowia. Chory może cierpieć na zakłócenie tej równowagi na różnych poziomach zarówno globalnym, kiedy to nadmiar jednej z form pociąga za sobą nieuchronnie ogólny niedobór drugiej jaki na poziomie cząstkowym, kiedy zaburzenie będzie dotyczyć konkretnego narządu. czynności lub pojedynczego kanału energetycznego.
