Magnetyzm grupy Alaloufa

Serge Leon Alalouf, tragicznie zmarły w Tuluzie w roku 1982 (został potrącony przez samochód), uważany jest za naj­lepszego francuskiego magnetyzera wszech czasów. Szacuje się, że w ciągu 40 lat pracy przyjął ponad 4 miliony pacjen­tów, co daje średnią 300 osób dziennie! Wyjaśnienie tak nie­słychanych efektów jest proste: Alalouf stosował w leczeniu terapię grupową – do jego gabinetu wchodziło po 10, 20, 30 osób; także on wchodził do autokarów zatrzymujących się przed jego domem. W tym ostatnim przypadku Serge Alalouf kładł ręce na każdym z pasażerów, a następnie szybko wysia­dał, by powrócić do gabinetu, przed którym wiła się długa ko­lejka oczekujących.
Pośród tych tłumów pacjentów znalazły się ważne osobi­stości. Dla przykładu wymieńmy Edouarda Herriota. Serge Alalouf w książce Ręce, które uzdrawiają wspomina spotka­nie z tym politykiem:

Edouard Herriot, który chorował na reumatyzm, był z tego powodu narażony na dotkliwe bóle, uniemożliwia­jące mu normalne poruszanie się; zgodził się mnie przy­jąć i oświadczył, że jest zadowolony z moich zabiegów. Ten uprzejmy człowiek, jeden z przywódców partii rady­kalnych socjalistów, nie okazał się takim sceptykiem, za jakiego powszechnie go uważano, i nie odrzucał z góry, w imię tak zwanej nauki, tego, czego nie potrafił zrozu­mieć i wyjaśnić. Stwierdził, że posiadam dobroczynne fiuidy, odczuwał bowiem ulgę, i uznał, że to wspaniałe i nie­zwykłe.